Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Στο ωδείο...


Όταν τα μικρά άγουρα χεράκια μεταμορφώνονται σε κάτι πολύ πάνω από το μπόι τους.

5 σχόλια:

  1. Αυτό είναι πολύ όμορφο συναίσθημα και θα σου πω και κάτι από τη μεριά του δασκάλου. Όταν ακούει το μαθητή του νιώθει ιδιαίτερη χαρά, περηφάνια και αγωνία.. ίσως γιατί το μάθημα είναι ιδιαίτερο και έρχεται πολύ κοντά στη ψυχούλα του.. Απερίγραπτη ομορφιά!!
    Να το χαίρεσαι το Μαμουφάκι σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά πιστεύω πως θα είσαι μια υπέροχη δασκάλα και τυχερά τα παιδιά που διδάσκεις.

    Παρόλο που κάποια χρονάκια τα έχω φάει κι εγώ στο ωδείο, δεν πιστεύω στα μάτια και στα αυτιά μου όταν ακούω την μικρή μου να παίζει...συγκινούμαι σε σημείο δακρύων!

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία! Εμείς να φτιάχνουμε στιχάκια και οι κόρες μας να τα μελοποιούν. Είσαι;

    Σε σημείο δακρύων;
    Εγώ λιώνω στο κλάμα...
    (μάλλον έτσι ξεσπάει το συμπαραστατικό μου άγχος χα χα χα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @συνοδοιπόρε
    μας πήρανε χαμπάρι τι ψώνια είμαστε!!!

    Όσο για την πρόταση, δεν βλέπω τίποτα το κακό σε μια συνεργατική μουσική επιχείρηση! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aχ αυτές οι μαμάδες...
    Αχ αυτά χεράκια...
    Μαγικές μουσικές

    ΑπάντησηΔιαγραφή