ίσως η ζωή μου
ίσως η ψυχή μου
ίσως η μνήμη μου κι ο τόπος μου
ίσως τα πατρογονικά μου
ίσως οι χαρακιές στα χέρια και στο μέτωπό μου
ίσως ο δρόμος που με το παιδί μου πασχίζω χέρι χέρι να μετρήσω
ίσως η γη που πύργωσε σα μάνα να στέρξει τους νεκρούς μου και τα θεμέλιά μου
ίσως αυτό που η μάνα μου με έμαθε να λέω εαυτό
ίσως τίποτα περισσότερο από δυο φτερούγες να μην είναι
κι ίσως πάλι άλλο να μην είναι
παρά το πως ο φόβος και η φυγοπονία μου ηττούνται
καθώς η ζωή μου κι η ανάσα μου τινάζονται από την όποια κάννη
αχ βρε μαμουφάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγραψες! Συγκλονίστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καθώς σε διάβαζα (την ταινία την έχω ξαναδεί) μου ήρθε στο μυαλό αυτό (είπαμε, δε γνωρίζω τους συνειρμούς μου):
http://www.youtube.com/watch?v=3oMb06O2wXo&feature=related
...δανεικά είναι αυτά άλλωστε ;)
ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφη μέρα καλή μου
tikto
ΑπάντησηΔιαγραφή.....
Papatrage
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά για τους συνειρμούς σου... γνωστό άλλωστε :-))
από την ώρα που το έστειλες το τραγούδι το έχω λιώσει να το ακούω (δεν ξέρω γιατί αλλά μου έκανε τσαφ!!!)
τις καλημέρες μου!
Μια καλημέρα και ένα ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήIptamene
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σου απόγευμα
και πίστεψέ με εγώ ευχαριστώ
Μαμούφι μου είναι συγκλονιστικό.. δεν γνωρίζω την ταινία.. συγκλονιστικό! Και ο Βέγγος καθόλου τυχαίος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως έχω έναν κόμπο, όχι μόνο αυτό αυτή σου την ανάρτηση, είναι κι άλλες.. όταν συναντηθούμε θα τα πούμε γι αυτό.. να θυμάσαι..
Καλή σου νύχτα μαμούφι μου
Margούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήτι τύχη που έστω κι έτσι κάποιοι άνθρωποι συναντηθήκαμε
ο κόμπος ίδιος...
πράγματι θα του πούμε σαν συναντηθούμε
σφιχτή σφιχτή αγκαλιά
Πάω να γεμίσω το δίκαννο.
ΑπάντησηΔιαγραφή