Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

τι έμαθα ξεχνώντας....

έμαθα πως οι λέξεις είναι άχρηστες
ξεχνώντας πως είναι η ανάσα μου συλλαβητάρι

έμαθα τον πόνο να ξεπουλάω στο ζύγι, μ' αντίβαρο μονάδες τηλεθέασης
ξεχνώντας ότι αυτός με γέννησε

έμαθα πως η ζωή έχει τιμή πώλησης και αγοράς
ξεχνώντας πως πολύ πάνω από το μπόι μου είναι και μόνο προσκύνημα της πρέπει

έμαθα πως η πόρτα μου, ο φίλος ο καλύτερός μου είναι
ξεχνώντας πως μόνο τα χνώτα από ότι γύρω μου ανασαίνει μπορούν να οργώσουν την ψυχή μου

έμαθα πως ο φόβος είναι φίλος
ξεχνώντας πως η σιωπή ταιριάζει μονάχα στους θεούς

έμαθα πως άνθρωπος θα πει να "έχεις"
ξεχνώντας πως το να ζεις είναι "υπάρχεις"

έμαθα πως τα θάματα ανοησίες είναι
ξεχνώντας το Χώμα, το Σπόρο, τον 'Ερωτα, το Θάνατο

έμαθα πως το παιδί μου πρέπει σε μένανε να μοιάσει
ξεχνώντας πως Ευτυχία και Ζωή δε μου ανήκουν

έμαθα να ζω σε "πριν" και σε "μετά"
ξεχνώντας πως μόνη ζωή που γύρω μου αφήνω είναι μια μια η ανασαιμιές μου

έμαθα πως καλός θα πει υπάκουος δίχως κρίση
ξεχνώντας πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μονάχα αυτός που ανοίγω περπατώντας

έμαθα πως σκέψη, επιθυμία, πόλεμος, αγάπη και καρδιά έχουν τα σύνορα που κάποιοι τους εβάλανε
ξεχνώντας πως όρια τέτοια η ψυχή ποτέ της δεν εχάραξε

έμαθα να σκύβω το κεφάλι
ξεχνώντας πως για ν' αγναντεύει ουρανό εφτιάχτη...

18 σχόλια:

  1. Το φινάλε σου το πιο σκληρό μάθημα. Μου άρεσε όλο πάρα πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λοιπόν.
    Κυρά μαμούφαινα,δεν σου πάει το μαύρο.Έχεις μάθει να περπατάς πότε στο άσπρο,πότε στο μαύρο.Δεν μπορείς χωρίς ένα από τα δυό. Ναι... ακριβώς έτσι είναι.Φως,σκοτάδι.
    Αλλά μην σας κόφτει.
    Σας αγαπάμε όπως είστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έμαθες μιμούμενη να είσαι κάποιος άλλος,
    ξεχνώντας την ουσία σου. Όπως όλοι μας. Εσύ τουλάχιστον ξαναθυμάσαι...

    Να πω καταπληκτικό, να πω υποκλίνομαι, λίγο και τετριμμένο θα είναι άσε που μπορεί να πάρουν και τα μυαλά σου αέρα... :))
    Γιαυτό στέλνω τα φιλιά μου και μια καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το παίρνω και το κάνω δικό μου μαμούφι μου γιατί βλέπω τον εαυτό μου και γιατί μέσα στο μαύρο βλέπω το άσπρο σου και είμαι σίγουρη πως τίποτε δε ξέχασες...
    Καλησπέρες και αγκαλιές και φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
    σκληρό όπως οι περισσότερες αλήθειες

    την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. tikto
    ...μα πως, αφού το μαύρο μου κόβει ωραία μέση:)
    μόνο γκρι να μην είναι!

    υγ: κι εμείς σας αγαπάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Iptamene
    είπες νομίζω την πιο σωστή λέξη - όχι αλήθεια - αλλά "ουσία"

    τα ποια μου είπες πως θα πάρουν αέρα; μπα έχω και τέτοια; :)))

    μια όμορφη όμορφη καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. margούλα
    μια αγκαλιά και μια καλημέρα κι από μένα
    το μαύρο και το άσπρο που ο καθένας μας κουβαλάει
    απ' την άλλη δίχως και τα δυο δημιουργία δεν υπάρχει, Δρόμος δεν ανοίγεται

    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ένας μεγάλος καθρέφτης η ανάρτησή σου

    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σημαντικό είναι να ανασύρουμε απο τα βάθη τις μνήμες που ούτως ή άλλως συνεχίζουν να υπάρχουν.
    Με άγγιξε !
    Χαίρομαι που σε βρήκα.
    Χαμογελαστή καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαφώς έτσι είναι... οπότε καλύτερα να θυμηθούμε ξανά αυτά που από καιρό έχουμε ξεχασμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. logia
    καθρέφτες στο γύρω μας πολλοί...
    φτάνει ν' αποφασίσουμε να κοιταχτούμε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας απ' την αρχή

    μια όμορφη καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. didimyna
    καλώς ήρθες!!
    μια πλατιά καλημέρα κι από μένα!

    οι μνήμες αυτές πράγματι ειναι εκεί κι αδιόρατα μας ψιθυρίζουν πως μάθαμε τη ζωή, ξεχνώντας όμως να ζούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΟΔΟΙΠΟΡΕ
    αν δε τα ξετρυπώσουμε, πάει το παιχνίδι χάθηκε

    όμορφη, πολύ όμορφη καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αλήθειες... πολύ σκληρές αλλά...
    αλήθειες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έφθασε μάλλον η ώρα να κάψεις αυτά τα βιβλία των μαθημάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Katerina
    η αλήθειες σκληραίνουν σαν τις αφήσουμε να ξεχαστούν

    καλώς ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. OXIA
    κάθε χρονιά στοίβα τα κάνω και τα καίω μα αυτά βρυκολακιάζουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή